تست های ارتعاشاتی عموما برای ارزیابی رفتار و دوام قطعات و تجهیزات تولیدی که در معرض لرزش قرار دارند مورد استفاده قرار می گیرند. برای انجام این تست ها نیاز به محیط آزمایشگاهی برای تولید یک لرزش مشخص (دامنه و فرکانس) برای یک مدت زمان مشخص است. در برخی تست های ارتعاشاتی پارامتر های لرزش ثابت و در برخی متغیر است.

معمول ترین این تست های ارتعاشاتی به شرح زیر است:

• تست رزنانس

• تست دوام

• تست عملکرد

تست رزنانس

این تست برای پیدا کردن فرکانس طبیعی یک قطعه مورد استفاده قرار می گیرد. قطعه روی شیکر مناسب بسته شده و هر دو سیگنال نیروی وارده و لرزش ایجاد شده اندازه گیری و با استفاده از تجهیزات کنترل ارتعاش و مقایسه فاز، اختلاف فاز 90 درجه به عنوان فرکانس طبیعی شناسایی می شود. با استفاده از چراغ استروبوسکپ نیز می توان شکل مودهای طبیعی را شناسایی کرد..

تست دوام و عملکرد

همان تست خستگی است که با استفاده از یک کنترلر ارتعاش، سیگنال لرزش بصورت ثابت یا با فرکانس متغیر (جاروب فرکانس بین دو مقدار حدی) تولید و تقویت کننده آنرا به ولتاژ با جریان مناسب برای شیکر تبدیل و شیکر لرزش مورد نظر را به قطعه مورد آزمایش وارد می کند. معمولا قطعه مورد نظر باید به تعداد ساعت مشخصی در جهت های مختلف تحت لرزش قرار گرفته و سپس میزان خرابی های احتمالی مورد ارزیابی قرار گیرد. عموماً برای قطعاتی که روی تجهیزات مرتعش نصب می شود مانند خودرو، استانداردهای خاصی وجود دارد که میزان دامنه و فرکانس و نوع تحریک را تعریف کرده است.

برای تست عملکرد هم از همان تجهیزات و چیدمان تست های دوام استفاده شده و رفتار ارتعاشی قطعه مورد مطالعه قرار می گیرد. تجهیزاتی مانند استروبوسکپ برای مشاهده حرکت ها و تغییر شکل هایی که در قطعه اتفاق می افتد مورد استفاده قرار می گیرد.